Παράλληλα Σύμπαντα

Παράλληλα Σύμπαντα ανταμώνουν στην άυλη αυλή
των ονείρων τους
Μετά επιστρέφουν στη δική τους πραγματικότητα
Στιγματίζουν το χρόνο με υγρό κυανό
ενώ τα Άβαταρ εκπέμπουν στο κόκκινο

- είμαι εδώ σε κάθε βήμα, ανάσα, βλέμμα, στροφή
είμαι εδώ να δηλώνω παρών, ν' αγγίζω το παρόν σου
μια τεθλασμένη γραμμή είμαι και κρατώ την αφή σου
και φεύγω μακριά, όσο πιο μακριά γίνεται
μα είμαι εδώ, ένας παράξενος συνειρμός
στην καύτρα του τσιγάρου να σβήνω "τα σιωπηλά σ' αγαπώ" -

Παράλληλα Σύμπαντα εντός εκτός και επί τα αυτά
πορείας παράλληλης και εφαπτομένης, ενίοτε !

Copyright ©Μαρία Πισιώτη

Διαχρονικό (ή Διαχρονικότητα του Μαγιακόφσκι)

Ασκήσεις επί χάρτου για ένα «σύννεφο με παντελόνια»*
Που ρέει σιωπηλά στα καλντερίμια.

Θυμίζει κυνήγι μαγισσών ετούτη η ροή!

Αλήθεια! Ποιος είναι ο θύτης και ποιο το θύμα;

Ήρωας του Ευριπίδη δεν είναι

Ούτε ο ταξιδιάρης Οδυσσέας.

Ωστόσο ματώνει το χρόνο διά της απουσίας του!

Ασκήσεις επί χάρτου για ένα «σύννεφο με παντελόνια»

Που έμεινε έκθαμβο στο καθρέφτισμά του,

Ενώ οι νύμφες του δάσους κοσμούν ακόμα

Νάρκισσους στα μαλλιά τους!

Copyright ©Μαρία Πισιώτη

*Αφορμή το ποίημα του Βλ. Μαγιακόφσκι «Σύννεφο με παντελόνια»

Εθεάθη

Εθεάθη εις Παρισίους
ν’ αναλιγά το κορμί
στα βήματα των καταραμένων ποιητών.

-Άνθη του κακού οι νύκτες του
κι μέρες του μια κόλαση του Ρεμπώ –

Εθεάθη εις Παρισίους
να ερμηνεύει στίχους του Βερλαίν

-Qu’ as-tu fait, ô toi que voilà
Pleurant sans cesse,
Dis, qu’as-tu fait, toi que voilà,
De ta jeunesse?-*

Εθεάθη εις Παρισίους
με τη συνήθεια του καφέ και του τσιγάρου

όχι να κυνηγά το όνειρο
μα να κρύβεται από την αλήθεια

Εθεάθη εις Παρισίους
να συνδιαλέγεται με τον ίσκιο του Μπουκόφσκι

“Don’t try”,** του λέει ο ποιητής
“Don’t try
Just do”

Copyright ©Μαρία Πισιώτη

* - Τί τά ‘καμες, εσύ πού κλαίς και κλαις,
δάκρυα ποτάμι,
τα νιάτα σου – πές, πές μου – εσύ πού κλαίς,
τί τά ‘χεις κάμει;
PAUL VERLAINΕ, LE CIEL EST, PAR-DESSUS LE TOIT - ΤΟ ΓΑΛΑΝΟ ΟΥΡΑΝΟ, SAGESSE - ΦΡΟΝΗΣΗ, Μετφρ. Κωστή Παλαμά,

** Πάνω στον τάφο του Μπουκόφσκυ είναι γραμμένες οι λέξεις " Don't Try ". Σύμφωνα με τη γυναίκα του, το νόημα των παραπάνω λέξεων έχει να κάνει με τις παρακάτω φράσεις: "If you spend all your time trying, then all you're doing is trying. So don't try. Just do).
πηγή: http://el.wikipedia.org/wiki

Κάλπικη λίρα

Η λάμψη της λίρας εκτρέφει συνειδήσεις
ιταμές και κίβδηλες, ενίοτε παραστρατημένες
Σ΄αυτές τις τελευταίες ανήκει ο κάλπικος ήχος της.
Τα σάπια όνειρα καταλήγουν στο βούρκο,
ενώ η λίρα γλιστρά από την τρύπια τσέπη.
Ούτε τον αγοραίο έρωτα δεν καταδέχεται να αγοράσει.
Αντίθετα δίνει πνοή ζωής σε μάτια ορφανά
και δένει δυο ψυχές σ’ ένα ατέλειωτο «Σ’ αγαπώ». 
Σαν το παλιό κρασί η λάμψη της
 αναζητά ανίσχυρους ουρανίσκους

Copyright ©Μαρία Πισιώτη

------------------------------------------------------------------------------------------

από την ομώνυμη ταινία του Γ. Τζαβέλα ¨Κάλπικη λίρα"

Never more

To Edgar Allan Poe

The scream arises
Underneath the white night
It carries fire chariots
instead of freedom’s wings.
Oh Lenore, my little sweet Lenore!
So delicate, so helpless!
Μy poor Lenore.
The beauty must be punished.
The love must be punished.
The gates of Babylon
will never be opened again!
The Raven gives the signal of death.
“Never more”


Copyright ©Μαρία Πισιώτη

Dogville

Μεγάλη απόφαση να τινάξεις
απ’ την πλάτη σου την αιματοβαμμένη πόλη
κι η άκρη του βουνού να γίνει καταφυγή σου.

Η ισοπεδωτική απλότητά της ανέδυε
άρωμα γιασεμιού, ενώ οι λόγιες λέξεις
του φεγγαριού ενέπνεαν ασφάλεια.
Μα να που φεγγάρι και βουνό δεν άντεξαν
το φως των ματιών σου και
τ’ αλαβάστρινα σου χέρια.
Ξέβρασαν αλυσίδες και πάθη ανομολόγητα
επάνω στο κορμί σου.
Άχρονη και άφυλη η σαπίλα τους.
Πνιγηρό το άγγιγμά τους.
Μεγάλη απόφαση να αποτινάξεις
την αιματοβαμμένη πόλη.

Μα εκείνη δε σε ξεχνά.
Φορά το σμόκιν της και κορνάρει
στην άκρη του βουνού.

Το γιασεμί ευωδιάζει πάλι και οι αλυσίδες
κρύβονται στα βράχια.
Οι πτυχές του εγκλήματος οφείλουν
να παραμείνουν εσώκλειστες.

Βαρύ το φορτίο της γνώσης και των αντοχών σου.
Άλλωστε, η λεηλασία της ψυχής
εξαργυρώνεται με βία και η σαπίλα με την πυρά.

Εκεί στην άκρη του βουνού, πικρή αποδοχή
της αληθινής σου φύσης.

Copyright ©Μαρία Πισιώτη

Έρωτας Άχραντος

Αφορμή «Αι Συνέπειαι της Παλαιάς Ιστορίας» του Γ. Βιζυηνού

Tον κατέτρεχε μια παλιά ιστορία.
Εκείνη τον αποκαλούσε «Πετώντα Ολλανδό».
Του εξομολογήθηκε τον έρωτα της.
Εκείνος σώπαινε...

Εκείνη η παλιά ιστορία τον οδήγησε στη φυγή,
μα λίγο πριν της άγγιξε το χέρι.
Ένα άγγιγμα μονάχα και το πήρε μαζί του,
εκεί στα έγκατα της γης όπου
έψαχνε «δαχτυλίδια για τους αρραβώνες»
Έτσι έλεγε η μικρή Κλάρα στους επισκέπτες της
«ο καλός της ψάχνει δαχτυλίδια για τους αρραβώνες τους»
Ναι, η παλιά ιστορία υψωνόταν ανάμεσά τους σαν τοίχος.
Πώς ένας μιαρός να σπιλώσει έναν άγγελο; Κι εκείνο το γράμμα!!!
Βυθισμένος σε αλληλοσυγκρουόμενα συναισθήματα,
έσκαβε τη γη όλο και πιο βαθιά.
Εκείνη, κλεισμένη στο γαλάζιο δωμάτιο, έπλεκε τα μικρά της δάχτυλα και τραγουδούσε τον έρωτα.

Νύχτα και μέρα τον συνόδευε. Ακόμα κι εκείνη τη νύχτα με την καταιγίδα ήταν κοντά του∙ ντυμένη στα λευκά και με τα δάχτυλα μπλεγμένα στην άρπα, του χαμογελούσε.
Την άλλη μέρα ταξίδεψαν μαζί χαμογελώντας μακάρια.

Copyright ©Μαρία Πισιώτη

Μνήμη

Ι

Αντιστέκεται η μνήμη στη φθορά του χρόνου

Στήνει τα ρολόγια της με μαεστρία.
Ακουμπά νωχελικά στο δέρμα το άγγιγμά σου
Ντύνει το δέντρο με το άρωμά σου
ενώ μ’ ένα τρίτο απομυ-ζει το φως των ματιών σου.
Όσο για τις λέξεις, λέξεις ακριβές, ανείπωτες και ειπωμένες,
σ' ένα ρολόι σφριγηλό τις φύλαξε
με ημιπολύτιμους λίθους στολισμένο.

ΙΙ

Ένα – ένα σκορπάνε τα λιθαράκια
Ωστόσο, οι ευσεβείς πόθοι κρατάνε το άγγιγμα,
το άρωμα και το φως.
Οι λέξεις περιττά στολίδια.

Copyright ©Μαρία Πισιώτη

από τους πίνακες του Σαλβαντόρ Νταλί "Η επιμονή της μνήμης" &
"Ο κατακερματισμός της μνήμης"

Ηδύλη-ακά τοπία

Ηδύλη-ακά τοπία ριγμένα στην αγκαλιά σου αφειδώς
με μιαν αχτίδα των ματιών και την ανάσα των χειλιών
ταξιδεύουν τις λέξεις στη σιωπή,
ανάμεσα σ’ εκρήξεις, αντιθέσεις, αφαιμάξεις,

τολμούν και ανυψώνονται μ’ ένα ποτήρι ζωής
χαμόγελο στην προσφορά θανάτου.
Ηδύλη-ακά τοπία ριγμένα στην αγκαλιά σου αφειδώς
μέσα από το «γίγνεσθαι» βιώνουν το «εράσθαι»
και ονειρεύονται…. ερήμην σου.

Copyright ©Μαρία Πισιώτη